mam nadziej że nie każesz długo czekać na kolejne odcinki

Sitro napisał(a)
Co do lasera, to ja przyznaję że nie wszystko pamiętam z zajęć fizyki i naprawdę myślałem że laser to uporządkowany strumień elektronów

Phew! Co to jest laser, to nawet ja wiem.
Laser to silnie skupiony strumień fotonów (czyli "cząsteczek" światła). Taka mocniejsza latarka 8-). Stąd trzeba wiedzieć, iż wizja karabinów laserowych, jakie widziało się np. w Star Wars, jest z punktu widzenia fizyka bzdurna - nie mogłoby być tak, że strzały z lasera to takie czerwone "kreseczki", lecące tak powoooli, że Dżedaj może je bez problemu odbić. To byłoby mgnienie oka i linia łącząca lufę karabinu oraz cel - tak jak to było np. w grze Dark Reign 2 (zresztą gdy wyobrażałem sobie żołnierzy GTU z mojego świata, widziałem ich karabiny laserowe jako takie).

Sitro napisał(a)
A no i na końcu (to nie sekret) będzie wyjaśnione dlaczego Zack ma ksywę 'Budyń'

A kiedy się wyjaśni, co z Vili i resztą ekipy?

Sitro napisał(a)
Speeder dzięki za definicję

Nie, no, swobodnie było toto napisane, jak na definicję. Fizyk (choćby amator) pewnie obszerniej by to opisał. Ale wiem, że laser to po prostu światło, tylko silniej skupione.

Sitro napisał(a)A co do Vili i reszty ludków z Pegasa II to ich przygody jeszcze się trochę pociągną, nie koniecznie tak jak byś prawdopodobnie tego chciał

Że szlag ich trafi? :lol:

Sitro możne by tak przed świętami jakiś kolejny rozdział

ciekawe który wtorek miałeś na myśli chyba ze jeszcze nie wróciłeś z świat

No teraz to chyba Sitro o nas zapomniał.

Hmmm... ma ktoś namiary na dziewczynę Sitro? Może ona mu przypomni (po raz wtóry) o "Piekle kosmosu".

Ano przydałoby się nawiązać jakiś kontakt, gdyż jestem bardzo ciekawy ciągu dalszego.

taaa jasne uwierzę jak zobaczę

mógłbyś sprecyzować stwierdzenie cytuje : na dniach dostaniecie zaległe kawałki ?

Bo muszę zacząć czytać od początku Twoja powieść.

zamiast stwierdzenia na "dniach" powiano być "miesiącach" chyba

Skoro Sitro znowu zniknął, a Kefka ostatnimi czasy i tutaj sobie używał (co mnie, przyznam, ośmiela), to może i ja tak dla zabicia czasu ponarzekam na to i owo. Ale nie na jakieś tam drobne błędy, itd. Nie, będę narzekał na całokształt powieści .

Generalnie rzecz biorąc, chętnie podpisałbym się pod Kefką w jednej dokuczliwej w Piekle Kosmosu materii - totalnej kulturalnej dominacji ludzi. Co się ktoś tego czepia, co ktoś zauważa, że jakiś obcy nosi ziemskie imię, albo używa ziemskich odzywek lub gestów, Sitro tłumaczy, że w jego świecie jest taki wielki kulturalny kocioł, więc elementy ludzkiej kultury mogły się wkraść do kultur innych ras. No i pięknie, ale skoro jest kocioł kulturalny, to z drugiej strony dlaczego wśród ludzi nie ma elementów obcych kultur? Ba, czy przez cały ten czas dowiedzieliśmy się czegokolwiek o kulturze jednej choćby z siedemnastu ras? Chyba nie. No owszem, większość imion w powieści jest dziwna, ale to w zasadzie wszystko. Nawet jak postacie przeklinają czy wzywają pomocy siły wyższej, zawsze używają tych samych odzywek (ziemskich) i tych samych nazw bóstw (czyli zawsze jest chrześcijański Bóg, ewentualnie Gwieździsta Panienka, na którą też żadna konkretna rasa nie ma monopolu). To z kolei powoduje jeszcze jeden szkopuł - niezależnie od tego, z przedstawicielem jakiej rasy mamy do czynienia, ciężko po samych jego wypowiedziach połapać się, że mówi to ktoś inny, niż człowiek. No dobra, takie zabawy stylem to ciężka sprawa (ja sam mam z tym problemy, choć staram się wyrabiać poszczególnym rasom ich charakterystykę wypowiadania się - ludzie jak to ludzie, jaszczury ze swoim częstym wzywaniem imion smoków czy też językową wstrzemięźliwością, Auvelianie śmiertelnie poważni i kurtuazyjni, itd.), ale ty nawet nie podejmujesz żadnych prób, aby coś z tym zrobić.

Poza tym wiem już, dlaczego opierasz swoje teksty niemal w całości na dialogach - te przesadnie poetyckie i wydumane określenia i epitety, np. w opisach bitew, robią się po jakimś czasie uciążliwe. Tym bardziej uciążliwe, że masz tendencję do nadużywania pewnych określeń. Upodobałeś sobie, dla przykładu, słowo "furia", które wpychasz, gdzie popadnie - że płomienie przetaczają się z furią po pokładach, i tym podobne. Zresztą, w dialogach też to robisz. Pamiętasz zapewne pyskówkę w wykonaniu Dawida Xinira? W tamtym dialogu bodaj ze trzy czy cztery razy użyłeś wyrażenia "[wrzasnął] na całe gardło". No, ja rozumiem, że jak taki jaszczur rozchyli do krzyku pysk na całą szerokość, jak taką wielką i zębatą klapę, to owo "całe gardło" zdaje się adekwatne, ale jego nadużywane wcale dobrego wrażenia nie robi.
O rozmaitych błędach interpunkcyjnych, literówkach i tym podobnych, nie ma co mówić - poprawią takie rzeczy w wydawnictwie, ale momentami robi to niechlujne wrażenie. Można by, zamiast wyciągać cytaty, skopiować twój tekst i na czerwono zaznaczać miejsca, gdzie powinien być przecinek (albo inny znak przestankowy), a nie ma go. Albo miejsca, gdzie jakiś inny błąd jest.

No i samo założenie fabularne, i jakaś taka nieudolność tego galaktycznego sojuszu, przejawiająca się w kilku aspektach. Liczebność flot to ten najważniejszy - w głowie mi się nie mieści, że jedna rasa, mająca w dodatku bardzo ograniczone zasoby, może bez problemu wystawić do walki w każdej bitwie więcej okrętów, niż połączone siły aż siedemnastu gwiezdnych nacji, z których każda ma swoje własne międzygwiezdne imperium. Można co prawda tak to tłumaczyć, że z tych wszystkich ras tylko część - Terranie, Ovianie, Varianie, Horionie, Kolvirczycy i Xukjudowie - to militarne potęgi, ale tak czy inaczej coś tu nie tak.
Ponadto mało przekonujące wydaje mi się trąbienie o potencjale bojowym Niszczycieli, skoro załatwiają w kilka minut tylko statki i obiekty cywilne, a prawdziwe bitwy wygrywają tylko dzięki temu, że zawsze jest ich dużo więcej, i choć ginie ich też więcej, niż Terran czy Varian, to mogą sobie na to pozwolić - no COME ON! Zamiast takiego zergowania, przydałoby się raczej założyć, że mają niewiele okrętów, ale za to każdy z nich faktycznie jest - nomen omen - niszczycielski, że może stanąć samotnie przeciwko iluś tam terrańskim okrętom, niczym Sardaukar, który, jak utrzymywał Frank Herbert, mógł w pojedynkę walczyć z dziesięcioma żołnierzami Landsraadu. Nie tylko stwarzałoby to dużo większe wrażenie potęgi tajemniczych przybyszów, a tym samym związanego z ich pojawieniem się zagrożenia, ale też godziłoby fakt, że mimo tak dużych zasobów "ludzkich" i materiałowych, naszej parszywej siedemnastce ciągle, ustawicznie i wciąż brakuje okrętów do walki z wrogiem.

OK, chciałbym wtrącić swoje trzy grosze. Nie w stosunku do twórczości Sitro, co do jego polemiki z moderatorami. Tak się składa, że jestem autorem dwóch opowieści z gatunku military s-f, cieszących się również bardzo dużym zainteresowaniem. Pierwsza z nich - wcześniejsza - nosi tytuł "Bez litości, bez przebaczenia", druga: "Wojownicy przegranej sprawy". Jeśli ktoś ma wątpliwości, wystarczy sprawdzić ilość odsłon i średnią ocen (oraz ilość użytkowników, którzy je wystawili). W przypadku pierwszej dostałem warna za język od Cruelli (sprawdźcie mój profil), w przypadku drugiej musiałem używać nawiasów kwadratowych dla wyjaśnienia, o co mi chodziło, np.: [najpopularniejsze przekleństwo we wszechświecie] zamiast Q..., itp. Nie jestem fanem bluzgania na forum, ale podobnie jak Sitro nikogo nie obrażam, a jedynym celem przekleństw w moich opowiadaniach jest przedstawienie zróżnicowania postaci, z których każda ma być inna. Z powodu chorego regulaminu musiałem używać substytutów, co już samo w sobie jest nie na miejscu. Nikt w końcu nie chce, by go banowano za język, prawda? Dlatego postanowiłem nie wklejać więcej odcinków "Wojowników przegranej sprawy" na forum (średnie ocen 4,2 na 30 użytkowników), bo mija się to z celem. I rozumiem Sitro doskonale - dajcie nam tworzyć, albo z miejsca załóżcie blokadę. Rozumiem, że moderatorzy muszą przestrzegać regulaminu (i nie mogę mieć do nich o to pretensji), jaki by nie był, ale może warto zastanowić się nad pewnymi zmianami.

PS. W moim temacie jest notka (+18)

edit: literówki

edit2: przez dwa lata pracowałem jako nauczyciel w gimnazjum: młodzież używa o wiele bardziej wyszukanych przekleństw od czegokolwiek, co sam byłbym w stanie wymyślić. Ja na szczęście potrafiłem sobie z nimi poradzić i dogadać się - jeśli ktoś nie wierzy, niech sprawdzi. Ci, których uczyłem, raczej nie mieli do mnie pretensji, reszta.... różnie:D W każdym razie jeśli chodzi o język - większość z nas wymięka przy poziomie chamstwa, prezentowanym prze 14 i 15-latków.

Pozdrawiam
maras11

Dobra, może jeszcze trochę ożywię ten temat.

Skoro już dawno okrzepłem w roli jednego z forumowych naczelnych czepiaczy, zadaję sobie od jakiegoś czasu pytanie - dlaczego miałbym traktować "Piekło kosmosu" inaczej, niż resztę opowiadań? Dotychczas Sitro miał u mnie taryfę ulgową, i nie przykładałem dostatecznej wagi do wyłapywania rozmaitych błędów. Ale to się zmieni .

Daruję sobie teraz konwenanse, i na wzór Kefki też po "Piekle..." pojadę. Też tak w ramach paybacku, że Sitro o swoim dziele zapomina . Zaczynam, dla porządku, od pierwszych rozdziałów. I niechaj się krew poleje!
-------------------------------------------------------------------------------------------

Primo: ten tekst tonie po prostu pod zalewem błędów interpunkcyjnych, ortograficznych, gramatycznych i ogólnie językowych. Mógłbym po prostu skopiować całość opowiadania i kreślić poszczególne zdania z błędami na czerwono, ale jest to zwyczajnie ponad moje siły, a co dopiero dopisywanie po komentarzu na co trzecie czy czwarte zdanie tekstu wyjściowego. Ograniczę się więc do wyłapywania innego pokroju kwiatków, oraz do wyrażenia głośnego potępienia pod adresem niedbalstwa Sitro w tej materii. Vermin, zwracam się do ciebie przeto tymi słowy: neglegentia culpa est!

Wszedł pełen ponurych myśli na mostek, trzymając w ręce zmiętoloną kartkę papieru.

Zmiętoloną? Uch, panie narratorze, gdzie pańskie maniery?

- Mamy kontakt z jakąś z naszych jednostek, znajdującą się w tunelu podprzestrzennym - odparła szybko porucznik Lixia

A imię wytatuowane na czole miała najwyraźniej i tak je wszyscy zapoznali byli.
"Jakąś z naszych jednostek" to brzmi... JAKOŚ tak nie bardzo.

- Wciąż powtarza jedno zdanie. "Niszczyciele przybyli"

Chciałbym tu niniejszym rzec, iż mam wątpliwości co do tej nazwy. No, dobrze, że się tutaj ta prawidłowa - gatunkowa - nie pojawia, bo to byłby bezsens. Ludziska, napotykając nigdy wcześniej niezbadaną rasę, nie mają prawa znać jej prawdziwej nazwy.
Ale że facetowi na ledwie trzymającym się w jednym kawałku krążowniku, w chwilach skrajnego zagrożenia życia, zachciało się akurat wynajdywać nazwę dla napastników?

z miną pełną dezaprobaty, popatrzył na dowódcę platformy.

"Spojrzał" brzmiałoby chyba lepiej. "Popatrzył", zwłaszcza w połączeniu z "się" (szczęście, że tego drugiego tu akurat nie ma), to tak bardziej o mowę potoczną zahacza.

- Wiem - stwierdził gorzko kapitan Gort.

I znowu. Niektóre imiona u ciebie pojawiają się tak trochę znikąd. Nie ma ich we fragmentach opisowych, nie ma tak, że ktoś się do faceta/kobity zwraca po imieniu, tylko nagle, w trakcie dialogu, dostajemy info, jakiego w takim momencie dostawać nie powinniśmy.

- Panie kapitanie. Można prosić na mostek, to pilne - zabrzmiał nagle głos w radiu.

Ale gdzie to radio? Że głośnik w ścianie? Że gość ma na łbie komunikator ze słuchawką i mikrofonem?

To był jego naprawdę kiepski dzień i pragnął całym sercem, aby w końcu się skończył.

"W końcu się skończył", no Sitro, ja cię proszę...

- Jakiś statek wyszedł niedawno z podprzestrzeni na wprost nas.

No to jakoś tak mało gramatycznie określił tę lokalizację. Powinno być, dajmy na to "na wprost od nas", albo po prostu "na wprost".

Na oko mierzył 500 metrów długości i niecałe 40 metrów szerokości, choć był dość płaski.

Po pierwsze - dane liczbowe w opowiadaniach pisze się słownie.
Po drugie - o ile opisujesz znane bohaterom klasy okrętów, długość kadłuba podawać możesz, ale w takiej sytuacji wygląda to niezbyt realnie, aby gość mógł tak na oko, choćby pobieżnie, ocenić długość okrętu. Poza tym, wyrażanie takiej długości w metrach jest w tej konkretnej sytuacji naprawdę mało ważne.
No i ta wzmianka o płaskości jakoś tak średnio pasuje do tego, żeby zaraz obok podawać długość. Kształt z nią nie ma wiele wspólnego.

Kapitan (tu akurat nie ma przecinka) już chciał wydać rozkaz, aby ponownie spróbować skontaktować się z przybyszami, kiedy niespodziewanie oślepiająca kula energii uderzyła w platformę. Wszystkie światła zgasły niemal w jednej chwili. Z monitorów i pękających żarówek (tu też) posypały się snopy iskier, zaś cała konstrukcja zatrzęsła się w posadach. Włączyły się czerwone lampki alarmowe oraz syreny, jednak i one szybko zamilkły.

Jakby to powiedzieć... kruche takie są, te twoje statki i stacje kosmiczne. Rozumiem, gdyby poleciała kanonada z tych okrętów - ale jeden pocisk (nie wiadomo zresztą nawet, z czego) i taki efekt? Nawet jeśli to obiekt cywilny, jakieś opancerzenie i osłony musi mieć.

Edit: okazało się, że dostali z EMP. Bardzo fajnie, ale weź się nad tym zastanów i pomyśl, do jakich absurdów to prowadzi - skoro ładunki EMP znacznie lepiej radzą sobie z osłonami, uzbrojeniem, i w ogóle wszystkim, co jest na statkach i stacjach zasilane, niż cały arsenał rozmaitych broni - dział laserowych, jonowych, plazmowych, czy też tych owianych tajemnicą strumieniowych (tak owianych tajemnicą, że nikt mi nie umie powiedzieć, co to właściwie jest, a i ty prochu raczej nie wymyśliłeś), to czemu one nie są podstawowym uzbrojeniem okrętów i czemu bitwy nie sprowadzają się w związku z tym do schematu "kto pierwszy strzeli z EMP i sfajczy drugiemu całą elektronikę"?

Posiadał całkiem przestronny luk ładunkowy oraz mimo to nadal wystarczało miejsca, aby każdy z członków załogi miał własną kajutę.

To "oraz" ani trochę w tym zdaniu nie pasuje. Burzy poprawną gramatykę.

posiadał dwie baterie automatycznych działek plazmowych, chowanych w bokach kadłuba oraz nad silnikami miał automatyczne działko gatling

Tu zresztą też.

A była to iście bombowa mieszanka, śmiało można rzec, najemników.

Narratorze, u licha. Takie zdania są po prostu koszmarne. Jakby sama jego ogólna potoczność nie przeszkadzała, to jeszcze to "śmiało można rzec" jest umieszczone jakby w złym miejscu, bo ze zdania wynika, że to nazwanie załogi Dark Huricane najemnikami jest śmiałe. A chodziło chyba autorowi o tę "bombowość".

- Jakbyś rzygał za każdym razem kiedy wchodzimy i wychodzimy z podprzestrzeni, to też byś nie umiał się śmiać.
- Różnica polega na tym, że ja nie rzygam - zaśmiał się Novix, wracając do swych obowiązków.

Uwaga odnośnie kwestii czysto merytorycznej - choroby Kotixa. Tuszę mianowicie, iż mimo wszystko są we flocie, albo chociażby na kursach lotów kosmicznych, jakieś reguły odnośnie stanu zdrowotnego kandydatów. Już dziś przecież za kółkiem nie wolno sadzać daltonistów, czy też osób mających powolne niewydolności organizmu, powodujące zagrożenie w czasie jazdy. Dziwi mnie więc, że Kotixa wpuszczono tak bez szemrania na pokład, skoro jego choroba go dyskwalifikuje jako gwiezdnego pilota. Chyba, że on trafił na pokład Dark Huricane później, a wcześniej był np. żołnierzem piechoty.

Dark Huricane mknął błękitnym tunelem, z prędkością szybszą kilkakrotnie od prędkości światła.

Czyli i tak za wolno. Jeśli tylko od Słońca do Proximy Centauri są cztery lata świetlne drogi, to te kilka razów szybciej od światła niewiele zmienia.
No i jeszcze "szybsza prędkość" - to jest niegramatyczne.

Ambi Dover, pochodził z planety Danar i był ovianinem, rasą wywodzącą się z pustynnej planety Oviart.

Jak to Kefka powiedział, Ambi raczej sam rasą nie był.

Długie, kręcone, rude włosy tworzyły na jej plecach wodospad ognia

Sitroooo... naprawdę, daruj sobie takie patetyczne sformułowania i zostaw je tym, którzy piszą wiersze. Albo zajmują się literaturą piękną.

Z głowy ciekła mu gęsta, lepka, czerwona ciecz.

A nie po prostu krew?

Ovianin podczołgał się do pękniętego na pół okna i spojrzał na masywne sylwetki potworów, które niosły śmierć. Przycisnął twarz do zimnego szkła i czując co ma się za chwilę stać, ostatnimi myślami był przy swojej rodzinie.

Primo - sam fakt obecności na statkach czy stacjach kosmicznych szklanych okien jest z punktu widzenia fizyka naciągany. Tam przecież jest próżnia - nie ma żadnych oporów, nie działają tam żadne siły, a zatem rozmaite pętające się tam cząsteczki, czy to gwiezdnego pyłu, czy innych śmieci, osiągają kolosalne prędkości. A to oznacza, że taka szyba zostałaby stłuczona na wiór przy pierwszej lepszej okazji.
A jeśli jeszcze ta szyba jest pęknięta, to powinno w rzeczywistości w ogóle jej już w oknie nie być, a Romusa powinno wyssać na zewnątrz, razem z powietrzem i wszystkim, co było w środku.
Fakt, takie okna się często w SF trafiają, ale to raczej w filmach. W książkach lepiej szukać innego rozwiązania.

Rosły ovianin, z potężną szramą przechodzącą mu przez prawe oko, spoglądał ponurym wzrokiem na dwie sześciu ścienne kostki do gry.

"Sześciu ścienne"? A skąd to się tu, u licha, wzięło? "Sześcienne" byłoby dużo bardziej poprawne.

Niespodzianie potężna eksplozja rozerwała główne wrota do hangaru, gdzie tłoczyli się piraci. Syk ognia stłumił przerażone wrzaski agonii, ciskając zwęglonymi ciałami na wszystkie strony.

Nijak sobie tego nie wyobrażam. Ani tego, żeby takiemu wybuchowi i morzu ognia towarzyszył syk, ani żeby ów syk był w stanie zagłuszyć całą wrzawę. A i ciskać to można raczej WE wszystkie strony.

Kilka minut później siedzieli już za sterami, swej starej, wiernej łajby "Madam Lucky". Silnik zagrał słodki warkot wolności

Pleaaase...

Smugi dymu wydostające się z ran stacji, otulały ją mrocznym całunem. Wtem srebrzysty promień światła przeszył na wylot planetoidę-stację, niczym włócznia myśliwego przebija serce dzika. Krwawa łuna ognia trysnęła w kosmiczną otchłań, z broczących ran stacji.

I tak w kółko. Co fragment opisowy, to jakieś przesadnie patetyczne i poetyckie sformułowania, w dodatku niekiedy kulejące pod względem gramatyki (powinno być prędzej "niczym włócznia myśliwego, przebijająca serce dzika" albo "tak jak włócznia myśliwego przebija serce dzika" - swoją drogą, skąd tu nagle takie anachronizmy, jak dziki i polowanie na nie za pomocą włóczni, w opowiadaniu SF?). Przystopuj trochę.

Kolejny cios z działa strumieniowego rozszarpał stację na kawałki.

Cios to się nijak ma do trafienia bronią dystansową.


Jeśli tylko pojawi się jakakolwiek odpowiedź, będę to ciągnął. A co!

Nie, na pisanie dalszej części opowiadania nie mam czasu. Do tego trzeba mieć kilka wolnych godzin na jeden dzień, tymczasem mnie wciąż się nie skończyła sesja i przez większość dnia siedzę przy skryptach. Do przeczytania małego fragmentu cudzego tekstu i powrzucania swoich złośliwości, wystarczy góra pół godziny.

No i ta encyklopedia - po kiego grzyba mam to tutaj wklejać? Kto to będzie czytał? Już prędzej tam takie coś do internetu, jeżeli jakiś blog sobie założę, na wzór tego, jaki ma Sitro.

A ty sam czepiałeś się w kółko tego samego błędu niejeden raz - patosu, znaczy się.

SYSTEM PLANETARNY SOLARIS
ZIEMIA

W sali obrad (no kurde, jak ma być przecinek, to nie ma, a jak są niepotrzebne, to wciskasz, gdzie popadnie - jakbyś celowo chciał zrobić korektorom na złość) Międzygalaktycznego Kongresu Gwiezdnego,

Psiakrew. Mało, że wszyscy z naszej kultury muszą zapożyczać. Nawet centrum międzygalaktycznej cywilizacji i jądro sojuszu siedemnastu ras, to musi być Ziemia. No, litości.

Ktoś dokonał pięciu (nie, tu akurat przecinka nie ma) skoordynowanych ataków na pograniczach naszych systemów, w jego północnej części.

Matko jedyna, a tak właściwie to gdzie jest północ, czy jakikolwiek inny kierunek świata, jeśli tu mówimy o "nawigowaniu" w kosmosie? Nie, to po prostu jeden wielki bezsens z tym mówieniem o systemach północnych, czy jakichkolwiek innych.
Co prawda precedensy były (Dragonball Z), ale to też brednie.

Nie wspomnę o tym, że w tym zdaniu jest dość wyraźny błąd językowy. Skąd to "jego" tu się wzięło, skoro była mowa w poprzednim zdaniu o "pograniczach" i "systemach"?

- Jeśli dobrze rozumiem, sugeruje pan, że to jakaś obca nam, inteligentna rasa, stoi za tymi atakami - powiedział wysoki jaszczur, ubrany w ozdobne szaty kongresmana. - Pan wybaczy, admirale, ale to śmieszne.

W sytuacji, kiedy przenieśliśmy się w czasy, kiedy to dosłownie każdy w swoim życiu widział obcego, przypuszczenia o istnieniu jeszcze jednej rasy, oprócz tych siedemnastu już odkrytych, zdecydowanie, kategorycznie, ani trochę nie jest śmieszne. Odnoszę wrażenie, że tak na siłę wcisnąłeś tu ten sceptycyzm, żeby podbudować suspens przy wypowiedziach Odariona.

- Tak, Gambler i jego Astra-pięć. Jedyny rejon niedostępny dla władz. Nawet Federalni boją się tam zapuszczać.

Kolejna uwaga odnośnie sprawy merytorycznej - bazy Gamblera (swoją drogą, dlaczego nie uznałeś tego nazwiska za robocze, i dotąd go nie zmieniłeś, chociaż ktoś może ci za nie wytoczyć proces, jeżeli książka się pojawi?). Skoro wiadomo, co to za jedni, i wiadomo, gdzie się gnieżdżą, to dlaczego jeszcze nigdy nikt nie wpadł na genialny pomysł, żeby zebrać do kupy kilkaset krążowników z niszczycielami, i spalić Astrę-pięć do szczętu? Jakim cudem egzystuje sobie taki ośrodek czarnorynkowy, nielegalny, z którego wyprowadzane są ataki na floty wszystkich istniejących gwiezdnych imperiów, i nikt z tym nic nie robi? Byłoby to zrozumiałe, gdyby lokalizacja kryjówki Gamblera NIE była znana. Ale jest. Więc CO powstrzymało przez te wszystkie lata siedemnaście imperiów od obrócenia jej w pył? Na pewno nie siła militarna piratów, bo przez większość czasu ukazujesz ich jako tchórzy nieprzystosowanych do zorganizowanej walki, wyposażonych wyłącznie w lekkie okręty, w dodatku będące w kiepskim stanie (obowiązkowe są u ciebie wzmianki o rdzy, czy innych tego typu upiększeniach).

- Znam Alana - odparł Wilhelm, lekko się uśmiechając pod nosem.

A gdzie indziej mógł się uśmiechnąć? Na czole? "Pod nosem" jest tu dziwne i niepotrzebne.

- Typowy przykład materialistycznego samca. Tylko forsa i sex wam w głowie.

To po polsku w końcu piszesz to opowiadanie, czy po angielsku?

- Nie ma co ukrywać, że sytuacja jest trudna - mówił jak zawsze spokojnym, matowym tonem.

Ten "matowy" to tu chyba nijak pasuje.

Poza tym nagraniem, co nam pokazał admirał,

Jak już, to "KTÓRE nam pokazał admirał"... a, pal licho. Za dużo tu tego typu błędów, żebym każdy wytykał. Sitro, ty nie polegaj wyłącznie na korekcie, rób tak, żeby ten tekst nie wyglądał niechlujnie.

Reasumując, daję nam siedemdziesiąt procent szans, że wyjdziemy z tego niezauważeni.

Właściwie to jak oni obliczają te procenty? Do tego poświęcając obliczeniom parę sekund, rzuciwszy wcześniej garść lakonicznych informacji? Kewl to może i one brzmią, ale są z drugiej strony, jakby nie patrzeć, bez sensu trochę.

Na twarzach wszystkich pojawił się wredny uśmiech.

Scalili się, czy jak?