Historyczny

Jedną z słynniejszych ekspedycji niemieckich była wyprawa dowodzona przez geografa doktora Wilhelma Dege. Ekspedycja wyruszyła we wrześniu 1944 roku na pokładzie okrętu "Carl J. Busch" i w eskorcie okrętu podwodnego U-307 dowodzonego przez porucznika F.-G. Herrlego na Ziemię Północno-Wschodnią (Nordaustlandet) znajdującą się na północ od Spitsbergenu. Był to bardzo surowy teren, toteż ludzie Degego wyposażeni byli w 1800 skrzyń zapewniających im prowiant na 2 lata życia w śniegach Arktyki. Po wielu perypetiach, w tym umknięciu 7 brytyjskim niszczycielom (które otrzymały informację o wyprawie Degego, gdyż przechwycono niemieckie depesze), ekspedycja dotarła do celu. Dege sprawnie zbudował stację meteorologiczną i rozpoczął nadawanie komunikatów do Niemiec. Jego stacja została namierzona przez Aliantów dopiero w marcu 1945 roku, a sam Dege poddał się ze swoim oddziałem dopiero 3 września 1945 roku, będąc tym samym ostatnim oddziałem niemieckim kapitulującym w II wojnie światowej. Tak długie działanie oddziału Degego umożliwiła m.in. noc polarna, jaka obejmowała ten rejon geograficzny w okresie od października 1944 roku do marca 1945 roku. Oceniając znaczenie działań Degego należy powiedzieć, że dane przesyłane przez niego trafiły na stół doktora Karla Recknagela, który był naczelnym szefem służby meteorologicznej III Rzeszy. To w oparciu o te informacje doktor Recknagel przygotował prognozę pogody, na podstawie której Hitler wybrał dzień ataku w Ardenach na 16 grudnia 1944 roku. Jak się miało okazać wybór tego dnia był bezbłędny, bowiem teren Ardenów spowiły wówczas mgły, które uniemożliwiły Amerykanom użycie lotnictwa w pierwszej fazie ofensywy niemieckiej.