Dzień zbliżał się ku końcowi walki na wszystkich frontach ucichły (framingi) dywizje pancerne (niszczarki) i zmechanizowane generała NEFERA uzupełniały paliwo (dex). Ciężarówki zaopatrzeniowe (transportowce) wraz z pilnującymi je plutonami lekkich czołgów i piechoty (OW, krążki) dokonywały w wysuniętej bazie remontowej (mon) koniecznych napraw.
Zwiadowcy jednak nie próżnowali ponieważ zagrożenie mogło nadejść z każe strony i o każdej porze a Generał wiedział że w na froncie na pierwszej lini może dojść do niejednej niespodzianki.
Świadczy o tym fakt iż przeważające siły wroga (wcześniejszy atak - planowany odwrót) tylko czekają na błąd który doprowadzi do eksterminacji z takim mozołem tworzonego zalążka przeszłej armii. Przezorność generała okazała się prorocza. Zwiadowcy wykryli a następnie donieśli Generałowi NEFEROWI o zbliżającym się ataku czołgów średnich (pancerniki). Formacja czołgów średnich dowodzona była przez Majora Szklarza który pałał chęcią zemsty za ostatnia porażkę (udało mi się kolegę złapać na ~ 100% kilka dni temu). Generał zastanowił się nad sytuacją, która nie była najlepsza, czas który pozostał do ataku nie pozostawiał dużo manewru a odpowiednie odpowiednie przygotowanie do walki to połowa sukcesu.
W związku z tym grnerał wydał zwięzłe rozkazy:
- Poruczniku proszę okopać plutony lekkich czołgów przed ciężarówkami, a kapitan niech rozkaże swoim sperom poukładać miny przeciwpancerne na odejściach ze skrzydeł.
- Panie Generale możne wycofamy nasze ciężarówki skoro wiemy o ataku a pozostawimy jednie czołgi średnie.
- Wiem że chłopcy poniosą pewne straty ale na wojnie to żołnierska rzecz odrzekł generał NEFER.

Zaledwie saperzy skończyli układać miny dało się usłyszeć odgłos wysokoprężnych silników dieslowskich czołgów przeciwnika.
Generał z wzgórza przez lornetkę oceniał siły wroga i doszedł do wniosku iż są dobrze zorganizowane i że atak spowoduje pewne straty.
Porucznika zwrócił sie do generała ze skróchą
- Miaiał Generał rację Szpica zwiadowców przeciwnika posuwa się przed samymi czołagami.
- Spokojnie poruczniku teraz Pan widzi dlaczego nie mogłem wydać rozkazu odwrotu dla ciężarówek przeciwnik zorientowałby się w czym rzecz i zawrócił a ja chcę ich wybic do nogi.
Porucznik uśmiechnął sie pod nosem.
- Stary jednak wie co robi. Straty będą ale rozwalimy ten atak w drobny mak.

Zwiadowcy przeciwnika kilka sekund przed atakiem czmychnęli donosząc iż siły generał NEFERA są bezbronne.
Na twarzy Majora Szkalża malowała się ulga iż wreszcie odzyska to co stracił w poprzednim ataku.
- do ataku rozwalić mi to zaopatrzenie Nefera.

czołgi średnie ruszyły ławą o szerokości ok 100 m i zaczęły rozpruwać jeden po drugim samochody zaopatrzeniowe ze swych 75mm dział. Dym z luf mieszał się ze swądem prochu. Atak był błyskowiczny. W 2 min od rozpoczęcia ataku czołgi średnie podeszły na odległość 200m.
Major Szklaż triumfował:
- wybić ich do nogi !!!

Z punktu widzenia Generała NEFERA bitwa przybrała korzystny obrót wszystkie czołgi przeciwnika się już pokazały na otwartym terenie.
Radio-telefonista siedzący obok generała nerwowo zaciskał pale na pokrętłach radia.
- Czy ten rozkaz nigdy nie nadejdzie?
- RUSZAĆ NIECH NASI PANCERNIACY POKAŻĄ NA CO ICH STAĆ.
Machina ruszyła.
Z prawej falnki, nacierających ludzi Szkalrza, na wzgórzu pojawiły się potężnie opancerzone czołgi ciężkie pierwsza Salawa ze 125mm dział zerwała wszystkie liście z drzew. Krzewy uniosły się nieregularnie jakby zaskoczone tą zaciekłością.

Nagle zapłonęło 400 czołgów !!!

Druga salwa po niespełna 30 sekundach i kolejne 400 płonie.

Następna salwa nie była już taka równa ponieważ niektóre załogi były lepiej wyszkolone i ładowniczy potrafili szybciej załadować działa.
Po około 60 sekundach od rozpoczęcia ostrzału Szklaż zorientował się o tym ze wpadł w kolejną dobrze zastawioną pułapkę i widząc iż lewa flanka potaje pusta postanowił tamtędy spróbować ucieczki jakie było jego zaskoczenie gdy czołgi jeden po drugim wpadały na miny, pourywane gąsienice i kopcące tłustym czarnym dymem silniki stanowiły kres ich żywota.

Załogi tych czołgów przeżywały najgorszy koszmar.
Siedzieć w stalowym pudle bez szans na ratunek i czekać na cios, który przyjdzie.
Zupełnie zapomnieli o euforii która towarzyszyła im podczas ataku na bezbronne ciężarówki które przed 60 sekundami rozpruwali jak puszki sardynek.

Nefer stał z kamienna twarzą i patrzył na dokonującą się w dole sprawiedliwość - "Kto mieczem wojuje ten od miecza ginie"
Po 120 sekundach od rozpoczęcia ataku na polu bitwy zostały jedynie czołgi na polu minowym które zostały momentalnie zniszczone - pozostały wypalone wraki - cenny surowic do odzysku.
Zwycięstwo było całkowite i kompletne pozostał jedynie żal po tych którzy odeszli ale uzupełnienia były już w drodze....



No to by było na tyle .... Ciąg dalszy opowieści przy następnej okazji

POZDROWIENIA DLA CAŁEGO EKO

ps.Szacun dla szklarza za postawę po złomie