Cześć i czołem!

Jest to moje STarcie numer 100, dlatego przyćmiło wszystko inne, co się dnia dzisiejszego na świecie wydarzyło.
Sam rano widziałem banery reklamowe na onecie z gratulacjami dla Starskiego. Dzięki!

Na początek mały wstęp literacki:

O Wielki Admirale? – nastało milczenie
Thrawn znany był z tego, iż miewał baczenie
Na osoby swą mowę powściągnąć gotowe
By czyny ukazać wielkie, zacne, nowe

Czemu strzępisz język? Głos ochrypły, wczorajszy
Wydobył się z krtani cicho, jak onegdajszy
Gdy Thrawna gardło bolało, lecz dziś powód inny
A zapach w powietrzu nieco bardziej winny

Mój łeb – rzekł Admirał za głowę się łapiąc
I usta zasłaniając przed „wsteczną reakcją”
Biegnij po medyka, jeno bystro żołnierzu
Po drodze weź kaczkę i przynieś do alkierzu

Medyk przybył szybko, coś tam pomajstrował
I Thrawnowi dożylnie whisky zaaplikował
Jakaż była radość na ustach Admirała
Gdy Cragganmore’a limfa już doszczętnie pobrała

Wnet zaczął fallusem po układach skanować
I swe raporty do soja publikować
By wreszcie sagrada flotę ujrzawszy
Wylecieć, przelecieć, poniszczyć - zachowawszy

Złom cały dla siebie, z nikim się nie dzieląc
I pójść świętować sukces - a jakże - do burdelu
By tam Mefcia spotkać – dziś na pierwszej zmianie
Na rurze tańczącego zręcznie jak Indianie

Namówił go Admriał na powrót do sfory
Przyjaciół swych wiernych, by odrzucił amory
Klientów podpitych, w bieliznę wciskających
Monety miedziane przez nogawki ulatujące

Długo się nie zastanawiał, nasz drogi Roninek
Na powrót do starej, różowej Rodziny :).

Złom cały mój, starcie liche, ale kogo to obchodzi, namber 100!!

Pozdrawiam sojusz, w szczególności Mefa, Gabbane, Młodego, Kruszynę i wszystkich innych znajomków. Houk!