Klip, klap, klip, klap. Powolny stukot końskich kopyt o zaokrąglone kamienie
brukowanego traktu powodował apatię u zmęczonego długą drogą jeźdźca.
Przykrótki i wyglądający tak jakby pochodził z jakiegoś splądrowanego grobowca
skórzany kaftan okrywał sfatygowaną kolczugę, której ogniwa nosiły widoczne
ślady wielu uderzeń. Długi prosty miecz o kształcie typowym dla kuźni zachodu,
a także kołysząca się u boku potężnego wierzchowca trójkątna tarcza i włócznia
sugerowały, iż podróżnik był najemnikiem, jakich wielu przemierzało ostatnio
ten szlak. Szlak ten bowiem prowadził do największej twierdzy jaka wyrosła
w ostatnich czasach na kontynencie.
Szach Jkop zwany przez niektórych Twoim Misiem, który rządził tymi ziemiami
miał ogromne zasoby złota które wydobywano z okolicznych wzgórz.
Dzięki temu złotu wybudował twierdzę o której słyszano na całym
kontynencie. Złoto lubili też najemnicy więc w niedługim czasie solidne pułki
doświadczonych weteranów z różnych zakątków kontynentu wspierały swoją siłą lżejsze
i mniej doświadczone oddziały szacha. Opasująca wzgórze droga wyprostowała się wreszcie
odsłaniając długo oczekiwany widok. Zrobił on wielkie wrażenie na podróżnym pomimo,
że wiele już widział. Westchnął ciężko i z posępną miną zbliżał się do miasta mijając kolejne
plantacje oliwek i zagajniki palm daktylowych. Mijani rolnicy nie zwracali na niego uwagi,
jedynie kozy przyglądały mu się z zaciekawieniem. Przejeżdżając przez misternie rzeźbioną
żelazną bramę jeździec wydał z siebie zdziwione westchnienie. Nie wiedział co bardziej go zaskoczyło.
Brak jakiejkolwiek straży czy widok kolejnego wewnętrznego kręgu murów,
jeszcze wyższych niż zewnętrzne. Tam znalazł wreszcie kogoś kto był mu w stanie odpowiedzieć
na jego pytanie o oficera rekrutacyjnego. Byli to trzej strażnicy w lekkich pikowanych skórzanych
zbrojach grający opodal wewnętrznej bramy w kości. Nonszalancja straży wołała o pomstę do nieba.
Lekki ruch w górę kącika ust i zmrużone oczy najemnika zasugerowały złośliwość jego myśli.
Niebawem odnalazł koszary, poprawił swój zniszczony strój i podniósł dłoń by zastukać
w toporne drzwi. Zawahał się na chwilę, a potem szybkim ruchem zdjął z palca misterny
złoty pierścień z wyrytym symbolem płonącego ptaka.
Oficer był rubasznym grubaskiem o kolczudze wypolerowanej z przesadną starannością.
- Cztery szekle na tydzień i gąsior wina na pocieszenie - powiedział oficer z lekkim uśmiechem.
- Wystarczy. A te wino na pocieszenie ? - zdziwił się przybysz - Czemu na pocieszenie ?
- Bo tutejsze kobiety są tak piękne że zrozumiesz czemu tyle kóz mamy na pastwiskach.
Roześmiał się rekrutacyjny. - Zaczynasz od jutra - dorzucił - teraz możesz obejrzeć miasto.
- Obejrzę. - odpowiedział, a wychodząc dodał cicho - Bardzo dokładnie obejrzę.
***
Nazajutrz zameldowano oficerowi iż nowy najemnik się nie stawił.
- Tchórzliwa gnida - rzucił i wyciągnął korek z bukłaka - jak nic przez kozy.
Wlał do kubka sporą ilość czerwonego cierpkiego napoju. Pociągnął długi łyk.
- Do wszystkiego się przecież można przyzwyczaić - powiedział wlewając sobie kolejny kubek wina.