Chelsea Londyn
Herb:
Historia:
Historia popularnych The Blues, rozpoczyna się w roku 1905, kiedy to dwaj przedsiębiorcy Ges Mars oraz Frederick Parker postanowili stworzyć klub, z siedzibą na Stamford Brigde.
Pierwszy, oficjalny sezon Chelsea rozpoczęła rok później, kiedy to walcząc w League Two zajęli trzecie miejsce. Dla, tak jeszcze raczkującego klubu było to ogromne osiągnięcie, w którym duży udział miał ówczesny szkoleniowiec - John Robertson.
Po tak wyśmienitym starcie zawodnicy i działacze chcieli jeszcze dalej zajść. Udało im się to szybko, bo już w sezonie 1907/08 awansowali na zaplecze Premiership. David Calderhead jako nowy manager zespołu miał zapewnić kolejne sukcesy. Funkcję trenera pełnił aż 26 lat. W tym czasie klub przeżywał sukcesy i kompromitacje. Niewątpliwą radością kibiców Niebieskich był awans do finału Pucharu Anglii, który został wywalczony w sezonie 1914/15. Był to pierwszy, i jak się później okazało nie ostatni, tego typu sukces zespołu z Londynu.
Do końca roku 1931 Chelsea przemieszczała się miedzy League Two, a League One. Były to lata niepokoju głównie z powodu I Wojny Światowej, a także dlatego że The Blues spisywali się fatalnie.
Nowy herb, nowa jakość
Po tym czasie rozpoczął się prawdziwy rozkwity drużyny, której obecnie właścicielem jest Roman Abramowicz. Przez kolejne trzydzieści dwa lata Chelsea znajdowała się w League One. W tym okresie pojawiły się kolejne sukcesy, jakimi nie wątpliwie było zdobycie Mistrzostwa Ligi (1955 rok) , a także Tarczy Dobroczynności (również rok 1955). Był to ogromny prezent dla działaczy, zważywszy, że trofea zostały otrzymane w 50-lecie istnienia klubu.
Do tego sukcesu w znaczy sposób przyczynił się Ted Drake ówczesny manager zespołu. Po jego przyjściu zespół ze Stamford Brigde zmienił także oficjalny herb, który miał się bardziej kojarzyć z przydomkiem zespołu. Był to rok 1960.
Cudowne lata 1965-1986
Okres ten umocnił pozycję Chelsea na rynku angielskim. Zespół odnosił coraz więcej sukcesów w lidze, a także w krajowych pucharach. Ciągle jednak brakowało tego upragnionego awansu do najwyższej klasy rozgrywek Premiership. Niepowodzenia osłodziły jednakże zdobyte tytuły, takie jak: Puchar Ligi ( rok 1965), Finał FA Cup (1967), FA Cup (1970) oraz finał Pucharu Ligi z roku 1972.
Zatracenie impetu
Po tych blisko 20 latach świetności przyszedł czas spokoju, budowania drużyny oraz stagnacji. Do roku 1993 klub ten grał dalej ładnie, jednakże bez jakiegokolwiek pomysłu, a tym bardziej sukcesu. Efektem tego był spadek do League Two ( rok 1989) oraz miejsce w lidze nie wyższe niż piąte. Kibice jednakże wiedzieli, że ich ukochany zespół ponownie się rozkręca i musi jedynie wejść w właściwy rytm. Długo czekać nie musieli.
Z piekła do nieba
Premiership. Na tą chwile kibice Chelsea czekali prawie 90 lat. W roku 1993 na Stamford Bridge zagościły najlepsze drużyny oraz możliwość zdobycia mistrza kraju. W The Blues zaczęli grać jedni z najlepszych piłkarzy na świecie, tacy jak Didier Deschamps, Gianfranco Zola, Gianluca Vialli, Ruud Gullit, Mark Hughes czy Dennis Wise. Drużyna grała bardzo dobrze i w roku 1999 była blisko zdobycia Mistrzostwa Ligi. Ostatecznie zajęli trzecie miejsce, po zaciętej rywalizacji w samej końcówce sezonu.
Nowe tysiąclecie napawało optymizmem zarówno fanów, jak i trenera, zawodników, działaczy. Chelsea nie spuściła z tonu, grając dalej pierwsze skrzypce w lidze. Kolejny puchar FA Cup (2000 rok), wywalczona Tarcza Dobroczynności (2000) oraz całkiem niezłe, piąte miejsce w lidze.
Czerwony Roman i jego Chelsea
Po przyjściu rosyjskiego oligarchy Chelsea przeżywa prawdziwy rozkwit. Setki milionów euro wydawane na piłkarzy, działaczy oraz szkółkę młodzieżowa niedługo przyniosą oczekiwane efekty. Zawodnicy z najwyższe półki, tacy jak Lampard, Duff, Drogba, Terry czy Cech skazani są na sukces. Mając także taką postać jak obecny trener - Jose Mourinho nie sposób przegrywać. Idealnym prezentem na 100-lecie istnienia Chelsea Londyn okazało się Mistrzostwo Anglii oraz półfinał Ligi Mistrzów. Wymarzona chwila wymarzone trofeum. Miejmy nadzieje, że historia, w tym wypadku nie lubi się powtarzać, ponieważ na kolejny taki sukces trzeba by było czekać aż pół wieku.
Hymn:
Wersja angielska:
Chorus
Blue is the colour, football is the game
We're all together, and winning is our aim
So cheer us on through the sun and rain
'cause Chelsea, Chelsea is our name
Verse 1
Here at the Bridge whether rain or fine
We can shine all the time
Home or away, come and see us play
You're welcome any day
Chorus
Blue is the colour, football is the game
We're all together, and winning is our aim
So cheer us on through the sun and rain
'cause Chelsea, Chelsea is our name
Verse 2
Come to the Shed and we'll welcome you
Wear your blue and see us through
Sing loud and clear until the game is done
Sing Chelsea everyone.
Wersja Polska:
Refren
Niebieski jest kolorem, piłka nożna jest grą
jesteśmy razem i zwycięstwo jest naszym celem
Więc nasz doping jest w słońce i deszcz
ponieważ Chelsea jest naszą sławą
Pierwsza zwrotka
Tutaj nad "Mostem" czy deszczowo lub pogodnie
możemy rozświecać cały czas
w domu lub na wyjeździe, przyjdź i zobacz naszą grę
Jesteś mile widziany każdego dnia
Refren
Niebieski jest kolorem, piłka nożna jest grą
jesteśmy razem i zwycięstwo jest naszym celem
Więc nasz doping jest w słońce i deszcz
ponieważ Chelsea jest naszą sławą
Druga zwrotka
Przyjdź do naszej zajezdni, a przywitamy Cię
Ubierz się w kolor niebieski i zobacz nas bezpośrednio
śpiewaj głośno i wyraźnie zanim gra dobiegnie końca
śpiewajcie o Chelsea wszyscy.
Statystyki:
Najwyższa wygrana: 13-0 v Jeunesse Hautcharage, 29 Września 1971
Najwyższa porażka: 1-8 v Wolves, 26 Września 1953
Trofea:
Mistrzostwo Anglii 1955, 2005,2006
Puchar Zdobywców Pucharów 1971, 1998
Super Puchar Europy 1998
FA Cup 1970, 1997, 2000
Kolejno od lewej strony: Paulo Ferreira, Michael Essien (trzymający puchar) i Shaun Wright-Phillips
Stroje:
Skład:
1. Petr Cech Bramkarz 1982-05-20 Czechy
23. Carlo Cudicini Bramkarz 1973-09-06 Włochy
40. Henrique Hilario Bramkarz 1975-10-21 Portugalia
2. Branislav Ivanovic Stoper 1984-02-22 Serbia
3. Ashley Cole Lewy Obrońca 1980-12-20 Anglia
6. Ricardo Carvalho Stoper 1978-05-18 Portugalia
18. Wayne Bridge Lewy Obrońca 1980-08-05 Anglia
20. Paulo Ferreira Prawy Obrońca 1979-01-18 Portugalia
22. Tal Ben Haim Stoper 1982-03-31 Izrael
26. John Terry (c) Stoper 1980-12-07 Anglia
33. Alex Stoper 1982-06-17 Brazylia
35. Juliano Belletti Prawy obrońca 1976-06-30 Brazylia
4. Claude Makelele Defensywny Pomocnik 1973-02-18 Francja
5. Michael Essien Środkowy Pomocnik 1982-12-03 Ghana
8. Frank Lampard Środkowy Pomocnik 1978-06-20 Anglia
9. Steven Sidwell Środkowy pomocnik 1982-12-14 Anglia
10. Joe Cole Lewy pomocnik 1981-11-08 Anglia
12. John Obi Mikel Środkowy Pomocnik 1987-04-22 Nigeria
13. Michael Ballack Środkowy Pomocnik 1976-09-25 Niemcy
15. Florent Malouda Prawy pomocnik 1980-06-13 Francja
24. Shaun Wright-Phillips Prawoskrzydłowy 1981-10-25 Anglia
7. Andriy Shevchenko Napastnik 1976-09-29 Ukraina
11. Didier Drogba Napastnik 1978-03-11 Wybrzeże Kości Słoniowej
14. Claudio Pizarro Napastnik 1978-10-03 Peru
21. Salomon Kalou Napastnik 1985-08-05 Wybrzeże Kości Słoniowej
39. Nicolas Anelka Napastnik 1979-03-14 Francja
27. Franco Di Santo Napastnik 7-04-1989 Argentyna
Kolejno od lewej strony: Michael Essien, Frank Lampard, John Obi Mikel i Ashley Cole
Kolejno od lewej strony: Claudio Pizzaro, Didier Drogba, Michael Essien, Frank Lampard, Ashley Cole i Florent Malouda
Podstawowy skład:
BR Petr Cech
PO Juliano Belletti
ŚO John Terry
ŚO Ricardo Carvalho
LO Ashley Cole
ŚP Frank Lampard
ŚP Michael Ballack
ŚP Michael Essien
PS Nicolas Anelka
LS Joe Cole
N Didier Drogba
Sukcesy piłkarzy:
Mistrzowie Świata
* Anglia Peter Bonetti
* Anglia Jimmy Greaves
* Francja Marcel Desailly
* Francja Frank Leboeuf
* Brazylia Juliano Belletti
Mistrzowie Europy
* Francja Marcel Desailly
* Francja Frank Leboeuf
* Francja Didier Deschamps
* Francja Nicolas Anelka
Piłkarze FIFA 100
* Argentyna Hernán Crespo
* Argentyna Juan Sebastian Verón
* Dania Brian Laudrup
* Francja Marcel Desailly
* Francja Didier Deschamps
* Holandia Ruud Gullit
* Niemcy Michael Ballack
* Ukraina Andrij Szewczenko[5]
Najlepszy piłkarz grający w Anglii
* Włochy Gianfranco Zola
* Anglia Frank Lampard
Najpiękniejsza bramka sezonu
* Anglia Peter Osgood
Najlepszy zawodnik roku w Anglii
* Anglia John Terry
Nagrody UEFA
* Czechy Petr Cech
* Anglia John Terry
Nie grający już w Chelsea William Gallas
Eidur Gudjohnsen, obecnie gra w Barcelonie
Damien Duff, odszedł do Newcastle
Sztab szkoleniowy:
Avram Grant Menadżer
Roman Abramovich Prezes
Steve Clarke Asystent trenera
Henk ten Cate Asystent trenera
Christophe Lollichon Asystent/Trener bramkarzy
Michael Emenalo Główny scout
Mick McGiven Poszukiwacz talentów
Brendan Rodgers Trener rezerw
Bryan EnglishKlubowy doktor
Paul Clement Trener młodzieży
Neil Bath Trener akademii
Frank Arnesen Poszukiwacz talentów
James Melbourne Analityk meczowy
Bob Brinded Trener odpowiedzialny za kondycję
Nick Broad Specjalista od żywienia
Silvano Cotti Masażysta
Mauro Doimi Masażysta
Billy McCulloch Masażysta
Pedro Phillipou Masażysta
Steward Sullivan Masażysta
Dean Kenneally Główny psycholog
Thierry Laurent Psycholog rehabilitacyjny
Denis Talbot Psycholog
Kolejno od lewej strony: Avraham Grant i Steven Clarke
Roman Abramovich
Boisko
Nazwa---Stamford Bridge
Inauguracja---28 kwietnia 1877
Pojemność---42,522
Adres---Fulham Road, London, SW6 1HS
Wymiary boiska---113yd x 74yd
Oficjalne otwarcie Stamford Bridge nastąpiło 28 kwietnia 1877 roku. Stadion zaprojektował Archibald Leitch, a w jego zamierzeniach miał on pomieścić 100 tysięcy, co miało go stawiać w na drugim miejscu w kraju (a może nawet na świecie) po obiekcie Crystal Palace. Obecny stadion Chelsea była wtedy wyłącznie areną potyczek lekkoatletycznych, pierwsze spotkania piłkarskie zaczęto rozgrywać tutaj dopiero 28 lat po otwarciu. Przeznaczenie obiektu na użytek czysto piłkarski wiąże się z powstaniem klubu Chelsea.
Otóż przedsiębiorca budowlany Ges Mears, właściciel obiektu, pragnął pozbyć się stadionu. Złożył ofertę sprzedaży dla Fulham, jednak władze tego klubu nie skorzystały z oferty. Od pomysłu sprzedaży ostatecznie odwiódł Mearsa Frederick Parker, znany finansista, który poradził założenie nowego klubu z siedzibą właśnie na Stamford Bridge. Od tamtego roku - 1905 - datuje się powstanie londyńskiej Chelsea.
Nazwa
Na starych, XVIII-wiecznych mapach Londynu można było zobaczyć w okolicach dzielnicy Chelsea małą zatoczkę "Stanford". Jak wskazywały mapy kartograficzne, leżała ona tam, gdzie obecnie jest jedna z trybun obiektu - East Stand. Jadąc w stronę stadionu ulicą Fulham Road trzeba było przejechać po moście nazywanym potocznie "Little Chelsea Bridge", który wznosił się ponad małym potokiem wpływającym do zatoczki "Stanford". Ze zlepku słów powstawały nazwy "Stanford Bridge", "Stanbridge", aż ostatecznie przyjęto "Stamford Bridge" jako obecną nazwę stadionu Chelsea.
Przebudowy
Do roku 1930 roku nie dokonywano żadnych remontów na stadionie. Zamierzeń twórców, co do pojemności obiektu nie udało się spełnić, choć 78 tysięcy kibiców na meczu przeciw Swindon w 1911 roku to wynik bardzo dobry. Jednak coraz większe zainteresowanie kibiców meczami "The Blues" wymusiło rozbudowę kolejnych trybun. Zmiany zaczęły się od trybuny "Shed End", na którą uczęszczali najwierniejsi fani klubu i gdzie atmosfera podczas meczu nie schodziła poniżej stałego, wysokiego poziomu.
Włodarze klubu zadecydowali o zadaszeniu tej trybuny. W 1939 zaczęto budowę "North Stand". W trakcie sezonu 64/65 zadecydowano o zamontowaniu ławek, które miały stanowić 75% ogółu miejsc. Przekreśliło to szanse na poprawienie rekordu frekwencji ustanowionego 12 paĄdziernika 1935 roku, kiedy na ligową potyczkę z Arsenalem przyszło prawie 83 tysiące kibiców. Prace nad miejscami siedzącymi połączono z rozbudowaniem kolejnych trybun, co w sumie kosztowało około 30 milionów funtów. Po sukcesach w europejskich pucharach (m.in. Puchar Zdobywców Pucharów 1971) zaczęto solidną przebudowę "East Stand". Kiedy prace zakończono, mecze Chelsea mogło oglądać 50 tysięcy kibiców. "Wschodnia" była wtedy największą trybuną w Anglii, ale zarazem gwoĄdziem do trumny dla ówczesnych właścicieli klubu. Rodzina Mears przy remoncie tej trybuny "przejechała" się po kosztach i, aby ją dokończyć, musiała sprzedać czołowych piłkarzy. W jednej chwili z potentata ligi Chelsea stała się bankrutem. Istniała wielka obawa, że właściciele będą zmuszeni sprzedać grunty pod stadionem, a Chelsea swoje mecze będzie musiała rozgrywać na obiektach Fulham lub Queen Park Rangers. I pojawił się zbawca. Był nim Ken Bates. Był bogaty, zarobił dużo na handlu, a handlował na całej Ziemi. Chelsea nie była pierwszym klubem, w który włożył swoje pieniądze. Przedtem finansował Wigan i Oldham Athletic. Jednak dopiero w Chelsea zatrzymał się na dłużej. W 1982 roku kupił klub od rodziny Mears (Chelsea należała do nich przez 77 lat) za symbolicznego 1 funta (słownie: JEDEN FUNT). Klub był tak zadłużony, że więcej nie wypadało żądać. Od tamtej pory rozpoczęła się era w Chelsea nazwana już teraz jako...
Epoka Batesa
Nowy prezes doprowadził do całkowitej przebudowy stadionu. Prace trwały 7 lat i spowodowały całkowitą zmianę wyglądu obiektu. Wyburzono trybuny północną i południową, a pozostałe (poza "East Stand") w wielkim stopniu przebudowano. Główna w tym "zasługa" nowych przepisów, które miały zwiększyć bezpieczeństwo oraz poprawić opinię o stadionach w Anglii, nadszarpniętą wydarzeniami z pamiętnego meczu Nottingham - Liverpool. Nową trybunę północną oddano do użytku w trakcie sezonu 94/95 i nazwano im. Matthew Hardinga, tragicznie zmarłego dyrektora Chelsea. Rok 1997 przyniósł koniec prac na "Shed End", nazywanej też "Umbro Stand", za którą mieści się cały kompleks hotelowo-usługowy Chelsea Village. Ostatnią ukończoną trybuną jest "West Stand", pełniąca rolę trybuny głównej. Jedyna trybuna, która pozostała w niezmienionym stanie, to trzypiętrowa "East Stand", z pod której na murawę wybiegają piłkarze.
Podsumowanie
Stamford Bridge to jeden z najlepszych, najciekawszych i najnowocześniejszych stadionów na Wyspach. W jego skład wchodzą: dwupiętrowa trybuna północna im. Matthew Hardinga; również dwupiętrowa trybuna północna - "Shed End"; trzypoziomowa "East Stand" oraz najnowocześniejsza i największa "West Stand".
Stadion może pomieścić 42.449 widzów. Obiekt Stamford Bridge wchodzi w skład wielkiego multipleksu Chelsea Village, który zawiera ponadto 2 czterogwiazdkowe hotele, 5 restauracji, sale bankietowe i konferencyjne, nocne kluby, podziemny parking czy różnego typu pomieszczenia rekreacyjne i odnowy biologicznej. Na mecze Chelsea przychodzi średnio 39 tysięcy widzów, a o standardzie stadionu z Fulham Road niech świadczy fakt, że znalazł się w gronie niedoszłych aren Mistrzostw Świata 2006 w Anglii...
Frekwencja Przeciwnik Data Rozgrywki
82,905 Arsenal 12.10.1935 Mecz ligowy
77,952 Swindon Town 13.04.1911 4 runda FA Cup
77,696 Blackpool 16.10.1948 Mecz ligowy
76,000 Tottenham 13.10.1920 Mecz ligowy
75,952 Arsenal 09.10.1937 Mecz ligowy
Sławni kibice:
Kazimierz Marcinkiewicz
Były premier RP. Swoje powiązanie z Chelsea poczuł podczas swojego długiego pobytu w Londynie.
Gdy czas mu pozwala to chętnie chodzi na Stamford Bridge aby kibicować "The Blues". Oprócz Chelsea kibicuje również polonijnemu klubowi z Londynu. Były premier ostatnio goscił na Wembley podczas finału Carling Cup.
Bill Clinton
Były prezydent USA. Do częstych odwiedzin na Stamford Bridge w czasach studiów przyznawał się właśnie Bill Clinton.
Dał on nawet swojej córce na imię Chelsea, ale jak potem ujawnił, na cześć dzielnicy w Londynie, a nie drużyny.
John Major
Były premier Wielkiej Brytanii. Był najbardziej znanym kibicem Chelsea w okresie kiedy był premierem UK, a Chelsea głównie grała w 2 lidze.
Kibice "The Blues" nie byli zbyt zachwyceni, ponieważ ilekroć zasiadał on na trybunach, drużyna przegrywała.
Richard Attenborough
Angielski aktor, producent. Odwieczny kibic Chelsea FC. W latach 1969 - 1982 pełnił nawet rolę dyrektora klubu.
W 1992 roku został honorowym vice-prezesem klubu. Na mecze Chelsea uczęszcza do dziś i jest żywo zainteresowany życiem na Stamford Bridge.
Guy Ritchie
Angielski reżyser, prodecent. Również od wielu lat wierny do dziś fan Chelsea.
Często uczęszcza na mecze "The Blues" wraż z żoną - Madonną
Bryan Adams
Kanadyjski piosenkarz. Chyba najbardziej znany muzyk kibicujący Chelsea.
Był i jest tak zżyty w klubem z Londynu, że napisał na cześć Chelsea utwór "We're Gonna Win" (1996) pochodzący z płyty "18 til I Die".
Ana Ivanovic
Serbska tenisistka. Aktualnie jedna z najlepszych i najpiękniejszych tenisistek świata jest również fanką Chelsea!
Ana mieszka i na codzień trenuje w Londynie i już kilka razy była widziana na SB podczas meczów Chelsea - między innymi mecz Chelsea - WHU (1 grudzień 2007).
Wśród fanów Chelsea są również:
Laurence Olivier - Angielski aktor.
Michael Caine - Angielski aktor.
Joseph Fiennes - Angielski aktor.
Gabriel Byrne - Irlandzki aktor, ambasador UNICEF.
Jimmy Page - Gitarzysta i współtwórca zespołu Led Zeppelin.
Joe Strummer - Gitarzysta, wokalista i założyciel zespołu The Clash.
David Gahan - Wokalista i współtwórca zespołu Depeche Mode.
Andy Fletcher - Gitarzysta i współtwórca zespołu Depeche Mode.
Suggs - Wokalista zespołu Madness.
Boris Becker - Niemiecki tenisista.
Pat Cash - Australijski tenisista.
Jimmy White - Angielski snookerzysta.
Tony Drago - Maltański snookerzysta.
Clive Woodward - Były trener reprezentacji Anglii w rugby.
Vidal Sassoon - Najsłynniejszy fryzjer świata.
Rekordy:
" Pierwszy zawodnik Chelsea w reprezentacji Anglii: George Hilsdon, 16 luty 1907
" Pierwszy zawodnik Chelsea w reprezentacji Anglii w Mistrzostwach Świata: Roy Bentley, 1950 r, 25 czerwca 1950
" Pierwszy czarnoskóry zawodnik: Paul Canoville, 12 kwietnia 1982
" Najmłodszy zawodnik: Ian Hamilton, 16 lat i 138 dni, przeciwko Tottenham Hotspur, Pierwsza Dywizja, 18 marca 1967
" Najstarszy zawodnik: Dick Spence, 39 lat i 57 dni, przeciwko Bolton Wanderers, Pierwsza Dywizja, 13 września 1947
" Najwięcej goli: 202, Bobby Tambling (1959-69)
" Najwięcej goli w ciągu sezonu: 42, Jimmy Greaves (First Division, 1960-61)
" Najwięcej goli w ciągu meczu: 6, George Hilsdon przeciwko Worksop Town, FA Cup, 11stycznia 1908
" Najwięcej ligowych goli: 164, Bobby Tambling (1959-69)
" Najwięcej ligowych goli w ciągu sezonu: 41, Jimmy Greaves, (First Division, 1960-61)
" Najwięcej goli w Premiership: 70, Jimmy Floyd Hasselbaink (2000-04)
" Najwięcej goli w Premiership w ciągu sezonu: 23, Jimmy Floyd Hasselbaink, 2000-01 and 2001-02
" Najwięcej goli w FA Cup: 25, Bobby Tambling (1959-69)
" Najwięcej goli w FA Cup w ciągu sezonu: 8, Peter Osgood, (1969-70)
" Najwięcej goli w League Cup: 25, Kerry Dixon (1983-92)
" Najwięcej goli w League Cup w ciągu sezonu: 8, Kerry Dixon, (1984-85)
" Najwięcej goli w europejskich rozgrywkach: 16, Peter Osgood (1964-74)
" Najwięcej goli w europejskich rozgrywkach w ciągu sezonu: 8, Tore André Flo (UEFA Champions League, 1999-00)
" Najmłodszy zdobywca gola: Ian Hamilton, 16 lat i 138 dni przeciwko Tottenham Hotspur, Pierwsza Dywizja, 18 marca 1967
" Najwięcej goli w meczu: 13 przeciwko Jeunesse Hautcharage, Cup Winners' Cup, 29 września 1971
" Najwięcej goli w jednym sezonie: 98 w 42 meczach, First Division, 1960-61
" Najwięcej rozegranych meczy: 795, Ron Harris (1961-80)
" Najwięcej rozegranych meczy ligowych: 655, Ron Harris (1961-80)
" Najwięcej meczy w lidze FA Cup: 64, Ron Harris, (1961-80)
" Najwięcej meczy w League Cup: 48, John Hollins (1963-75 i 1983-84)
" Najwięcej meczy w europejskich rozgrywkach: 38, Dennis Wise, (1990-2001)
" Pierwszy mecz: przeciwko Stockport County, Second Division, 1 wrzesień 1905 (przegrana 1-0)
" Pierwsze zwycięstwo: przeciwko Liverpool, 4 września 1905 (wygrana 4-0)
" Pierwszy gol: John Tait Robertson, przeciwko Blackpool, Second Division, 9 września 1905 (wygrana 1-0)
" Pierwszy FA Cup mecz: przeciwko First Grenadier Guards, First Qualifying Round, 7 października 1905 (wygrana 6-1)
" Pierwszy mecz League Cup: przeciwko Millwall, First Round, 10 października 1960 (wygrana 7-1)
" Pierwszy mecz w rozgrywkach europejskich: przeciwko BK Frem, Fairs Cup, 30 września 1958 (wygrana 3-1)
" Pierwszy mecz Cup Winners: przeciwko Aris Salonika, First Round, 16 wrzesień 1970 (remis 1-1)
" Pierwszy mecz w UEFA Champions League: przeciwko Skonto Riga, August 11, 1999 (wygrana 3-0)
" Najwyższa wygrana: 13-0 przeciwko Jeunesse Hautcharage, Cup Winners' Cup, 29 września 1971
" Najwyższa wygrana w lidze: 9-2 przeciwko Glossop, Division 2, 1 września 1906
" Najwyższa wygrana w FA Cup: 9-1 przeciwko Worksop Town, 11 stycznia 1908
" Najwyższa wygrana League Cup: 7-0 przeciwko Doncaster Rovers, 16 listopada 1960
" Najwyższa wygrana w europejskich rozgrywkach: 13-0 przeciwko Jeunesse Hautcharage, 29 września 1971
" Najdłuższa ilość wygranych meczy w lidze: 10, 19 listopada 2005 - 15 stycznia 2006
" Najdłuższa ilość meczy w lidze bez zwycięstwa: 21, 3 listopada 1987 - 2 kwietnia 1988
" Największa ilość zwycięstw w lidze w sezonie: 29 w 38 meczach, FA Premier League, 2004-05 i 2005-06
" Najmniejsza ilość zwycięstw w lidze w sezonie: 5 w 42 meczach, First Division, 1978-79
" Najdłuższa passa bez porażki w lidze na własnym stadionie: 80 meczów, 2004-?
" Najwyższa porażka: 1-8 przeciwko Wolverhampton Wanderers, Division 1, 26 września 1953
" Najwyższa porażka w FA Cup: 0-6 przeciwko Sheffield Wednesday, 5 lutego 1913
" Najwyższa porażka w europejskich rozgrywkach: 0-5 przeciwko FC Barcelona, 25 maja 1966
" Najwięcej porażek w lidze w jednym sezonie: 27 w 42 meczach, First Division, 1978-79.
" Najwyższa wartość transferu z Chelsea: 12,000,000 za Tore André Flo do Rangers, listopad 2000
" Najwyższa wartość transferu do Chelsea: 30,000,000 F za Andriya Shevchenkę z Milanu, lipiec 2006
Najlepsze strony internetowe:
Chelsea.pl
Chelsealondyn.pl
milo ze jest strona aniech ktos ja zamknie to lep urwe 
Tego sezonu nie można zaliczyć do udanych. Ah, te karne 
Oczekiwalem czegos wiecej od Drogby . Do dzisija nie rozumiem po co CFC byl Anelka .... 
(Jak ktos pogrzebie w temacie o transferach to znajdzie moj post ![]:-D](https://board.pl.ogame.gameforge.com/wcf/images/smilies/devilish.gif)
"Wypad!" 
![:]](https://board.pl.ogame.gameforge.com/wcf/images/smilies/m_smile.gif)
no i??? mogli strzelac z polowy caly mecz tez by mieli wiecej...