Ice napisał(a):

Ważyła ledwie 20 gram, poruszała się bezszelestnie po pokładzie okrętu flagowego jednej z flot, należącej do sojuszu Sprite.Malutkie nóżki niosły szare ciało w poszukiwaniu czegoś do zjedzenia, czasem trafił się jakiś okruch, czasem coś większego. Była tu sama, instynktownie wiedziała, że musi unikać ludzi. Unikała więc.Ludzie jej nie unikali, a to z tego powodu, że nie mieli powodu jej unikać. Nie stanowiła zagrożenia, istniało jednak ryzyko, że dostanie się gdzieś w przewody i coś przegryzie, co mogło być kłopotliwe, aczkolwiek zagrożeniem dla okrętu być nie mogło. Okręty stworzone do walki nie mogą być podatne na zagrożenie ze strony małej myszki.Myszka zagrożeń nie potrafiła rozpoznać, zatem miły zapach pożywienia który roznosił się po pomieszczeniu, nieuchronnie prowadził ją ku przeznaczeniu. Nie wiedziała nawet jak to się odbije na wrogiej flocie kilka układów obok.Ser już trochę tutaj leżał, pokrył się lekko pleśnią, mimo wszystko wyglądał i pachniał jak najlepszy posiłek. Metalowy pręt pułapki rozerwał wątłe ciało, pogruchotał kości, mała myszka zdążyła jednak uszczknąć kawałek sera. Umarła więc szczęśliwa.Czerwone światełko na ekranie taktycznym pulsowało, delikatny dzwięk wydobywał się z głośników. Oficer lekko się skrzywił wyrwany z drzemki, bowiem światełko i cichy alarm, wskazywał na ruch w pomieszczeniu w którym nikogo teraz nie powinno być.Nie musiał nigdzie chodzić, sprawdzić jednak musiał. Lata szkolenia zrobiły swoje. Pomieszczenie było monitorowane, szybko zatem odkrył, że winną była mała myszka, która już niczemu winna nie będzie.Zagrożenie nie zniknęło, bo go nie było, jednak kłopoty które mogła sprawić mała myszka oddaliły się w niebyt.Oficer wywołał sprzątacza aby posprzątał pomieszczenie, a sam skoro już nie spał, zajął się przeglądem okolicznych układów.Hangar dziobowy wypluł chmarę sond i z otwartym lukiem czekał na powrót tych, które przetrwają pobyt na obcych orbitach.Ekran taktyczny zajarzył się ferią barw, raporty spływały jeden po drugim, znakomita większość nie była istotna. Jeden był.Była godzina prawie 11:11.Oficer momentalnie oprzytomniał, ręka bezwiednie wylądowała na przycisku uaktywniającym alarm bojowy w całej flocie. Od załogi najniższego szczebla, aż po sztab główny, każdy wiedział co ma robić, ćwiczyli to wielokrotnie.Admirał floty usiadł w swoim fotelu, do niego nalezało podjęcie decyzji. Długo się nie zastanawiał, armada ruszyła, najszybsza jaka mogła być, skok w nadprzestrzeń, krótki lot i oto jest. Na orbicie planety "Rakhana" dawno temu uformował się księżyc. Od tego momentu upłynął szmat czasu, zatem powierzchnię księżyca zajmowały instalacje wspomagające, była także flota. Nie była zbyt pokaźna, jednakowoż ostatnie "suche" czasy sprawiły, że nawet taka flota leżała w obrębie zainteresowania naszych ludzi.Krążowniki w szyku bojowym wbiły się we wrogą flotę, rozpętało się piekło, lasery przecinały wrogie pancerze, ludzie ginęli, okręty stawały się orbitującymi szczątkami.Nikt nie przybył z odsieczą, Yndrek był sam, nie miał szans wygrać.Bitwa była krótka, skończyła się błyskawicznie, flotylla recyklerów zbliżała się powoli, aby pozbierać przydatne surowce i podjąć na pokłady ocalałych.Istniało ryzyko kontrataku, jednakże nic takiego się nie stało. Po godzinie od bitwy w układzie nie było śladu, że coś się wydarzyło. Na orbicie nie zostało nic, wszystko co przydatne, w ładowniach recyklerów dotarło bezpiecznie do stoczni Sprite, które teraz pracują pełną parą, przetwarzając szczątki w pełnowartościowe okręty.Na ekranie taktycznym pojawiła się wiadomość z wrogiego układu. Yndrek przestał być jakimkolwiek zagrożeniem, jego imperium już się nie liczy, władca uciekł.Oficer przekazał wiadomość dalej i zadowolony opuścił mostek zostawiając na wachcie swojego zmiennika.Idąc odpocząć przypomniał sobie o tym, od czego starcie się zaczęło.Mała myszka z przetrąconym kręgosłupem była już tylko dwudziestoma gramami śmieci do utylizacji, a gdyby nie ona, wachta minęła by na spokojnej drzemce.