Dlaczego sugerujesz, że dążenie do celu równa się z byciem perfekcjonistą?
Bo cel powinien być idealny, przynajmniej w założeniu, człowiek nie powinien zadowalać się byle jakim osiągnięciem celu tylko starać się walczyć by było lepiej. Oczywiście nigdy nie będzie to idealne, nigdy się tego celu nie osiągnie ale sam fakt dążenia do czegoś idealnego dla mnie ma sens bo jest piękny.
Skoro jeżeli ktoś coś wyjątkowego w sobie ma, to zwracasz na niego uwagę? No dobrze w takim wypadku, jak odpowiesz mi na stwierdzenie, że każdy człowiek ma w sobie coś wyjątkowego. Wobec tego, na każdego człowieka będzie zwracał taką samą uwagę, czy inną i dlaczego, tak a nie inaczej?
Owszem każdy człowiek ma w sobie coś wyjątkowego, ale nie każdy potrafi mnie zainteresować. Bym zwrócił na kogoś uwagę musi mieć to "coś" magiczne coś co mnie przyciągnie. Jak to nazwać? Nie wiem. Wiem, że Ty coś takiego w sobie masz:*
Co myślisz o stwierdzeniu, że poezja jest oknem duszy człowieka?
Myślę, że jest po części prawdziwe. A wiesz czemu? Poezja potrafi przelać to co czujemy w pięknej literackiej otoczce, dać upust naszym emocjom w pełnym tego słowa znaczeniu. Potrafi wichrem pięknych słów dotknąć naszej duszy. Ale myślę że prócz poezji oknem naszej duszy powinny być nasze uczynki, sprawiające że ktoś jest w stanie poczuć co czujemy, daje szanse zbliżenia się do drugiego człowieka.
Hmm... nie widać, ale on tam jest i czai się na Ciebie!
