Wasze ulubione książki

A ja właśnie jestem w trakcie czytania "Sto lat samotności" i chociaż wątpię, żeby książka ta pozostała na mojej półce to jednak będzie jedną z lepszych jakie czytałem.
Opowiada o losach jednej rodziny, tyle, że akcja rozgrywa się przez 6 pokoleń, czyli bez mała 100 lat. Nie byłoby w tym nic strasznego, gdyby nie zwyczaj nadawania wszystkim dzieciom imion: Aureliano i Jose Arcadio. Tak przy 3 pokoleniu już ciężko połapać się kto jest kto, a przy 4 już prawie nie ma o tym mowy:)
Gdy przed czytaniem przeczytałem gdzieś na necie, że dobrze jest od początku robić sobie drzewo genologiczne tej rodziny to się tylko uśmiechnąłem, a dziś sam musiałem skorzystać z googli, żeby takowe drzewo znaleźć.
Ogólnie to powieść bardzo nastrojowa, łączy nowoczesność, technikę z tradycją , dawnymi wierzeniami. Trzeba przyznać, że wychodzi z tego całkiem niezła mieszanka. W pewnym momencie, nagle zaczynasz się bardzo interesować losami rodzinki, można rzec, że rodzina wciąga Cię.
Naprawdę polecam przeczytać. Trzeba tylko przełamać się i przetrwać początkową strefę nudy, a potem nie zgubić rozeznania wśród krewniaków.

A może ktoś już czytał "Sto lat samotności"? Jakie macie odczucia wobec tej powieści?

Frencho i co skończyłeś już? Jak wrażenia?
Wczoraj otrzymałem w końcu moje 2 Pilipiuki.
Pierwsze na wokandę poszło "Weźmisz czarno kure...".
Niestety jak na razie przeczytałem dopiero jedno opowiadanie (ah ten brak czasu 8)) właśnie "Weźmisz czarno kure..." i muszę przyznać, że trochę mnie ono zadziwiło, według mnie brakuję w nim tego swojskiego, wiejskiego humoru, który wylewał się z "Kronik.."
Jednak mam nadzieję, że dalej będzie już tylko lepiej


Aaaa... i w międzyczasie przeczytałem też "Morderstwo na uniwersytecie" Reginald`a Hill`a. To taki mały kryminalik, który mnie bardzo pozytywnie zaskoczył:D Autor(-ka???) bardzo dobrze ukazuję zawiłe stosunki międzyludzkie w małym akademickim miasteczku, sielanka kończy się gdy podczas prac remontowych, robotnicy odnajdują ciało. Na uniwersytet przybywa policja. Od tego momentu wszystko diametralnie się zmienia, a akcja pędzi jak szalona, chociaż są też spokojniejsze momenty... To co autor(-ka) zrobił z postaciami policjantów (zresztą głównych bohaterów powieści) jest mistrzostwem. Postać inspektora jest tak dopieszczona, jego odzywki tak cięte, jego ciało tak obszerne, że można się pomylić i stwierdzić, że jest on prawdziwy i żyje wśród nas. Szczerze polecam jako przerywnik między głębszymi dziełami.